Διαλογισμός | Πνευματική Πρακτική Αυτογνωσίας & Εσωτερικής Ελευθερίας
Η Επανένωση με την Εσωτερική Σιωπή

Τι είναι ο διαλογισμός;

Ο διαλογισμός ξεκινά από τον εαυτό μας!

Eίναι ένα άνοιγμα

Και Όταν ανοίγουμε αυτή την πόρτα δεν ξέρουμε ποτέ τι θα βρούμε

Η Ατραπός της Συνειδητότητας

Ο διαλογισμός δεν είναι τεχνική. Είναι θύμηση. Μια επιστροφή σε αυτό που προϋπήρχε της σκέψης, του ρόλου, του "εγώ". Είναι η πράξη – ή καλύτερα η μη-πράξη – της καθαρής Παρουσίας.

Όταν καθόμαστε, δεν «κάνουμε» διαλογισμό. Απλώς είμαστε. Με ό,τι αναδύεται: σκέψεις, σκιές, συναισθήματα, προσδοκίες, ή και σιωπή.

Ο διαλογισμός είναι το άνοιγμα της Πόρτας χωρίς να ξέρουμε τι θα βρούμε. Και χωρίς να το φοβηθούμε.

Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, δεν αποζητά να "ηρεμήσει" τον νου, αλλά να τον κατανοήσει. Να αναγνωρίσει ότι κάθε σκέψη, κάθε εσωτερική φωνή, είναι απλώς ένα πέρασμα. Και μέσα από αυτά, καλλιεργείται η οξεία επίγνωση, η λεπτή καλοσύνη, η εσωτερική φλόγα.

Ο Διαλογισμός ως Πνευματική Άσκηση

Δεν υπάρχει "σωστός" τρόπος. Υπάρχει αλήθεια. Το να φέρεις τον εαυτό σου, ολόκληρο, στο μαξιλάρι.
Όχι ρόλους. Όχι προσωπείο. Όχι πνευματικό “φαίνεσθαι”. Μόνο εσύ — με την αλήθεια σου.

Και τότε, ανακαλύπτεις ότι μπορείς:

Να διαλύσεις τον φαύλο κύκλο του μηχανικού νου
Να καλλιεργήσεις ενάρετες καταστάσεις: συμπόνια, πληρότητα, διαύγεια
Να παραμείνεις όρθιος μέσα στην ασάφεια, χωρίς να χρειάζεται να "διορθώσεις" τίποτα

Τι θα συμβεί αν σταματήσουμε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα και αφοσιωθούμε στο να είμαστε με τον εαυτό μας;

Εντούτοις, ο διαλογισμός είναι ένα μέσο που μας βοηθάει να γίνουμε όλο και πιο συνειδητοποιημένοι και να εδραιώσουμε μια θετική συναισθηματική στάση. Έχοντας αυτή τη βάση μπορούμε να ενεργούμε με έμπνευση και δημιουργικότητα κάνοντας πράγματα που θα βοηθούν και εμάς και τους άλλους.

Η Πύρινη Πειθαρχία

Ο διαλογισμός δεν είναι πάντα ευχάριστος. Είναι θαρραλέος. Είναι μια μορφή μαλακού πολεμιστή.
Να έρχεσαι σε επαφή με τα σκοτεινά σου μέρη, με το άβολο, χωρίς να προστρέχεις σε απόδραση.

Όπως και η φωτιά, ο νους θέλει τροφή:
Με τι τον ταΐζεις; Ποιες σκέψεις, ποιες προθέσεις, ποια σιωπή του δίνεις;

Η φωτιά χρειάζεται να τροφοδοτείται, πρέπει συνεχώς να βρίσκουμε καύσιμα για να τη διατηρήσουμε. Και τα καύσιμα με τα οποία τροφοδοτούμε το νου και τη καρδιά, είναι απλά ό,τι συμβαίνει μέσα μας, οι συνηθισμένες σκέψεις και συναισθήματα στα οποία εντρυφούμε, ο γενικότερος τρόπος ζωής μας.

Μια φωτιά μπορεί να είναι δυνατή και λαμπερή ή πυκνή και σκοτεινή, αναδύοντας σύννεφα δύσοσμης αιθάλης που μας πνίγουν και μας τυφλώνουν. Τα πάντα εξαρτώνται από το είδος των καυσίμων που θα χρησιμοποιήσουμε.

Συνήθως έχουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε περιθώρια επιλογής, ότι ο νους διαθέτει ένα δικό του «ιθύνοντα» νου. Αλλά με υπομονή και άσκηση θα συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε περιθώρια επιλογής.

Διαμέσου του διαλογισμού μπορούμε να επιτύχουμε μια ολοένα και μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας και σιγά-σιγά να γίνουμε κύριοι του εαυτού μας.

Σιγά-σιγά, αυτό που κάποτε έμοιαζε με εσωτερικό θόρυβο, γίνεται χώρος. Και μέσα σε αυτόν, γεννιέται ελευθερία.

Η Ατραπός Είναι Ατομική και Παράλληλα Ιερή

«Ένας άνθρωπος μπορεί να νικήσει ένα εκατομμύριο άντρες στη μάχη, εκείνος όμως που θα καταφέρει να επιβληθεί στον εαυτό του είναι δίχως αμφιβολία ο μεγαλύτερος νικητής».

Ο καθένας μας προσεγγίζει την άσκηση του διαλογισμού έχοντας πίσω του τη δική του ξεχωριστή ιστορία,τις ρωγμές και τα δώρα του. Φέρνουμε τα δικά μας προτερήματα και μειονεκτήματα. Φέρνουμε τον εαυτό μας.

Και αυτό κατά τρόπο αποτελεί το κλειδί του διαλογισμού, το να φέρνει κανείς αυτό που υπάρχει – τον εαυτό του.

Ο διαλογισμός δεν ζητά να τα ξεχάσουμε, αλλά να τα φέρει στο φως.
Μόνο φέρνοντας ολόκληρο τον εαυτό — τα προτερήματα και τα σκοτεινά σημεία — μπορούμε να αγγίξουμε την αυθεντική πληρότητα.

Αλλά τι ακριβώς σημαίνει να φέρνουμε ολόκληρο τον εαυτό μας στο μαξιλάρι του διαλογισμού;

Συχνά στη ζωή μας βρίσκουμε τον εαυτό μας να παίζει ένα ρόλο και να αποκαλύπτει μόνο ένα μέρος του. Στη δουλειά μπορεί να είμαστε ο υπεύθυνος εργαζόμενος, στο σπίτι ο στοργικός γονέας, με τους φίλους ο καλός ακροατής ή ο ευφυής συνομιλητές. Όταν όμως καθόμαστε για να κάνουμε διαλογισμό έχουμε την ευκαιρία να τους αφήσουμε πίσω μας.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να βιώσουμε τον εαυτό μας, να αισθανθούμε αυτό που βρίσκεται ενώπιόν μας. Επιτέλους, μπορούμε να ξεχάσουμε κάθε ιδέα ερμηνείας ενός κάποιου ρόλου. Μπορεί να νιώσουμε ότι δεν είμαστε ακριβώς η ενσάρκωση του πνευματικού τύπου ανθρώπου ή ότι δεν τα καταφέρνουμε και πολύ καλά με διαδικασίες όπως ο διαλογισμός. Δεν αγχωνόμαστε όμως για αυτό, απλά φέρνουμε στην άσκησή μας και αυτές τις σκέψεις!

Για τους περισσότερους από μας απαιτείται αρκετός χρόνος .

Μερικές φορές είμαστε πολύ καλοί στο να φέρνουμε τις πλευρές του εαυτού μας που μας αρέσουν ενώ κάποιες άλλες όχι.

Όλοι μας το κάνουμε αυτό και απαιτείται μια σταθερή – αλλά αβίαστη – επιμονή για να μαζέψουμε κάθε κομμάτι του εαυτού μας.

Αλλά από τη στιγμή που είμαστε εκεί, συμπεριλαμβανομένων των μειονεκτημάτων και των προτερημάτων μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι διαθέτουμε απεριόριστα αποθέματα ενέργειες στη διάθεσή μας.

Σε κάποιο βαθμό δεν είμαστε ευτυχισμένοι – ή τουλάχιστον όχι τόσο ευτυχισμένοι όσο θα θέλαμε να ήμαστε. Και αυτό το αίσθημα αποτελεί το σημείο εκκίνησης.